BORDERLINE

Fenerbahçe

Sıkılanların birbirine “ne olacak bu Fener’in hali” demesi boşuna değil, çünkü her borderline gibi Fenerbahçe de bir yansıtma ve özdeşleşme nesnesidir. Herkesin Fenerbahçe ile kendine özgü bir imtihanı olmuştur bu hayatta. Bununla beraber, Fenerbahçe kişiyi bölmeye (splitting) zorlar: Ya seversiniz, “hasta Fenerli” olursunuz, ya nefret edersiniz. İdealizasyon ve devalüasyon arasında salınır Fenerbahçe’nin imajı, kimisi için Fenerbahçe Cumhuriyeti iken kimisi içinse şikecilerin başıdır. “Borderline” kavramı bir futbol takımı olsaydı Türkiye’de bu şüphesiz Fenerbahçe olurdu.            

NARSİSİZM

Galatasaray

Kendi lisesi, kendi lisesinden yetişmiş yöneticileri, kendi adası olan bir büyük kulüp takımı değil midir Galatasaray? Kendine sembol olarak aslanı seçmiş olmaları da boşuna olmasa gerek. Bununla beraber, işlevselleştiğinde veya bir şeyi kafaya koyup yaptığında unutulmaz olması açısından da Galatasaray’a en çok yakışan psikopatoloji narsisizmdir. Liderlerin, yöneticilerin, patronların ve birçok iddialı kişiliğin Galatasaray taraftarı olması boşuna olmasa gerek.

NEVROZ

Beşiktaş

Dışardan bakıldığında Beşiktaş bütünlüklü bir ego görüntüsü verir. Dürtü kontrolü, duygulanım regülasyonu, özdeşleşme dinamikleri gibi meselelerde bir problem yoktur gibi görünür. Ani çıkışlar yapmaz, centilmendir, tarihine ve geleneğine sahip çıkar. Ancak, onun serbest çağrışımlarını takip eden birisi ruhsallık içi bir sürü çatışmanın kapıya dayandığını fark eder. O ağırbaşlı görüntüsünün altında kazanlar kaynamaktadır. Bazen bir eylem, bazen bir dil sürçmesi şeklinde bu çatışmalar göz önüne çıkar: İyi müdahaleler yapılırsa Beşiktaş’ın ruhsal aygıtı yeniden işlemeye başlar, ancak bazen çatışmalar yapısallaşıp konversiyon halini alabilir, o zaman psikanalitik bir müdahale şarttır. Beşiktaş, nevrotik bir yapıdır denebilir.